25 Kasım 2007 Pazar

KUTUPAYISI Filmcilik - Değişim (Yizisuz Yazısız #2)


KUTUPAYISI FİLMCİLİK
İFTİHARLA SUNAR

Bölüm 2 - Değişim

Yizisuz Yazısız... Bir defa gören ama asla unutmayan, asla affetmeyen... Ham görüntülerden oluşan ve Yizisuz Yazısızı bu kadar yakından gösteren serüveni ısrarla izleyiniz...

Link 1 (Youtube)
Link 2 (Google Video)

DEĞİŞİM: SAHNE ARKASI GÖRÜNTÜLERİ / EKSTRA MATERYAL (Youtube)

13 Kasım 2007 Salı

Büyüyünce…

Küçükken herhangi bir misafirliğe gittiğimde yada birileri bizi ziyarete geldiğinde karşılaştığım değişmeyen soruydu: “Büyüyünce ne olacaksın?” Hepimizin ne farklı hayalleri vardı kimbilir? Ben hayallerimi gerçekleştirdim. Bana bu soruyu sorduklarında “ ben büyüyünce ayı olacağım” diye cevap verdim hep. Yok be yok öyle demezdim tabi ama içimde hep bir ayılığa özenti vardı. :) Sevgili kutup ayısı kardeşlerim şimdi hepimiz büyüdük.Öncelikle şunu belirtmeliyim ki benim bu gönderiyi açmamın sebebi kendimizi sorgulamamızı sağlamaktır. Acaba ne olmak istiyorduk küçükken ve şimdi ne olduk? Ben değişik mesleklere ilgi duydum ama en başta bi çoğumuz gibi “ben büyüyünce baba olacağım” diye bir tutturma içindeydim. “Babalık” bir meslek midir diyceksiniz ama ben o dönemde spermlerimi sağa sola satıp yüzlerce çocuğun bilinmeyen babası olmayı planlıyormuşum herhalde. Daha sonraları asker bir tanıdığımızı çarşı izninde tanıyıp askerliğe ilgi duydum. Onu da 2005 yılında tattım. Çok şükür içimde kalmadı. Aynı zamanda ilgim de kalmadı. Küçük yaşlarda babam beni severken daha doğrusu mıncıkladığı anlarda “zepevenk” diye bir kelime yaratmıştı. O kelime eşliğinde severdi beni. “Zepevenk” kelimesini ben yıllarca sempatik bir kelime olarak duyumsadım ve mutlu oldum. Bu kelimenin hangi kelimeden türediğine dair fikir yürütemediğim için bir meslek dalı olarak nitelendirmedim. Düşünsenize “ben büyüyünce zepevenk olucam”. “Anlamadım ne olacaksın?” “Zepevenk zepevenk. İyi kazanıyo onlar, vergi, mergi, kıldı, yündü hiçbir sorunu yok oh be”. Babam hala kızar bana “ben sana zepevenk olamazsın demedim, adam olamazsın dedim” diyerek. Şu kesin ki hepimiz belli bir periyotta baba mesleğine özenmişizdir. Ben de bir süre savcı olmak istedim. Sonra onu da bıraktım. Ben bugün geldiğim noktada fabrika köşelerinde sürünüyorum. Küçükken biri bana bu soruyu sorduğunda hiçbir zaman “ben endüstri mühendisi olucam” demedim. Düşünüyorumda demiş olsaydım eğer şimdi belki de “zepevenk”tim. Bundan daha mutlu mu olurdum bilmem ama kazancım daha iyi olurdu o kesin. :)
Not: Yukardaki fotoğraf NMA-yı kardeşimiz tarafından seçilmiştir.